این آهنگی متفاوت است، با شعری در قالب مثنوی که کمتر در موسیقی سنتی افغانستان رایج بوده است. این شعر، پاره‌ای از مثنوی «عرفان» بیدل است.
ای تماشاییان هرزه‌نگاه
حیف کز جلوه نیستید آگاه
این چراغ فروغ داده به باد
با منش توأمی است از ایجاد
بارها با همین فسرده‌شرر
کرده‌ام درس سوختن از بر
برق شمعش دمی که گشت خموش
منش آوردم از عدم به خروش
ماند بیرونِ در قبیلۀ او
غیر من کس نشد فتیلۀ او
من و او عالمی دگر داریم
کس چه داند به هم چه سر داریم
اینک استاده است در نظرم
می‌نوازد به چشمک شررم
«سه‌گانه‌های نگارش» حاصل تجربه‌های ویراستاری من است که به صورت کارگاهی نوشته می‌شود.
این غزل از روان‌شاد نجمه زارع، آتشفشانى از عواطف است، ولى نه با فورانى یکدم، بلکه پیوسته و متوالى که در طول غزل امتداد مى‌یابد و دم به دم قوى‌تر مى‌شود.
و قسم‌خورده‌ترین تیغ، فرود آمد و رفت
ناگهان هرچه نفس بود، کبود آمد و رفت
در خطرپوشی دیوار، ندیدیم چه شد
برق نفرین‌شده‌ای بود، فرود آمد و رفت
کودکی، بادیه‌ای شیر، خطابی خاموش:
«پدرم را مگذارید، که زود آمد و رفت»
از خَم کوچه پدیدار شد انبان‌بردوش
تا که معلوم شد این مرد که بود، آمد و رفت
از کجا بود، چه‌سان بود؟ ندانستیمش
این‌قدر هست که بخشنده چو رود آمد و رفت
فروردین ۱۳۶۹
این قطعات حاصل یک کنسرت مشترک همنوازی عدنان سمیع و ذاکرحسین در شهر کراچی است، با نام «یکی و همین».
شعر: صائب. آواز: محمدحسین سرآهنگ کیفیت صدا: خوب. مدت: ۲۱ دقیقه. ای رخت شسته‌تر از دامن مهتاب بهار چشم مخمور تو گیرنده‌تر از خواب بهار از تغافل چند بندی پرده بر روی بهار؟ چشم و اکن، غنچۀ بادام وا خواهدشدن (بیدل) ای نسیم! از کوی جانان می‌رسی، آهسته باش همرهت بوی بهاری هست و من […]
سیرى اجمالى در پیشینه شعر فارسى نشان مىدهد که بهار، از دیرباز فصل محبوب شاعران و کانون توجه آنان به طبیعت بوده است. ولى این توجه همواره ثابت بوده و حاصل آن نیز شعرهایى یکسان و همانند است؟ مسلماً چنین نیست و ستایش از بهار و یادکرد عید نوروز، در طول زمان و در پارههاى مختلف این قلمرو زبانى، با فراز و فرود و تفاوت در طرز نگاه شاعران همراه بوده است...
آنگاه که دفتری از شعرهای رضوی را به نیت انتخاب چند شعر و احیاناً نگارش یادداشتی در مورد آنها بر سر دست می‌گیری، درمی‌یابی که یکنواختی فضا، عناصر خیال، مضامین و نمادهای شعرها تا چه مایه آنها را یکسان و کم‌تمایز ساخته است....
امروزه به برکت رسانه‌ها، جشنواره‌ها و محافل مذهبی، گرایش به شعر مذهبی و به ویژه شعر رضوی به شکل محسوسی افزایش یافته است، به ویژه در میان جوانان. اکنون قریب به یک دهه است که موج جدیدی از این گونه شعر آغاز شده است، شعری که زبان و حال و هوای امروز دارد و با شعر مذهبی محافل سنتی ما کمابیش متفاوت است....
آهنگی از استاد محمدحسین سرآهنگ با شعری از بیدل
بر بستر تردید، فرومانده‌ترینم
دیری است که من سنگ‌ترین سنگ‌ِ زمینم
چون خاطرۀ مبهم یک کوچۀ بن‌بست
صد بار اگر تازه‌شوم، باز همینم
رفتند پرستونفسان صد افق و باز
من در خم و پیچ سفر نافه و چینم
یک عمر شفق گفتم و یک عمر شقایق
معلوم شد آخر، نه چنانم، نه چنینم
نی ذوق سفر مانده و نی فرصت برگشت
نومیدی محضم، نفس بازپسینم
فروردین ۱۳۶۹
بررسی بیتی از بیدل: برو در کربلا، دیگر مپرس از رمز استغنا ٫ شهید ناز او، از تیغ می‌خواهد دَم آبی
آهنگ "عرض مرا به خدمت آن سیمبر کنید" از استاد محمدحسین سرآهنگ در دو اجرا
مثنوی «تاوان این خون تا قیامت ماند بر ما» از شاخص‌ترین آثار علی معلم دامغانی و در عین حال از آثار ماندگار عاشورایی در عصر حاضر است، هم به واسطۀ محتوای جهت‌بخش و هم به اعتبار آرایه‌های صوری آن. در این یادداشت، می‌کوشیم که به اجمال از ویژگیهای صوری و محتوایی آن سخن گوییم. شعر با این بیتها شروع می‌شود...
بررسی بیتی از بیدل: جهان خون‌ریز بنیاد است، هشدار ٫ سر سال از محرّم آفریدند
نگاهی به کتاب «گنجشک و جبرئیل» شادروان سید حسن حسینی
آهنگ "یا حسین، یا حسین" از نصرت فتح‌علی خان
تن به صحرای عطش سوخته، سر بر نیزه / بر نمی‌گردیم زین دشت، مگر بر نیزه...
